Maastricht heeft wel wat met Europa. Je ziet het meteen als je vanaf het station richting stad loopt. De megagrote, rode ster op het pleintje voor het stationsgebouw straalt je in al zijn brightness toe. De ster is een echt vijfpuntig Mestreechter steerke en de link met Europa is de tekst erop: Maastricht: meet Europe. Bezoekers, ja ook jullie Britten, zijn gewaarschuwd…in Maastricht valt aan een portie Europa niet te ontkomen.
Geboorteplaats: Maastricht
Klaar voor een korte Maastricht meets Europe-wandeling? Let’s go. Volg de Stationsstraat tot aan de Wilhelminasingel. Dan linksaf. Na de eerste bocht in de Avenue Ceramique, heb je aan je rechterhand opeens ruim zicht op het moderne Plein 1992. De naam van het plein verwijst naar het jaar waarin de (toen nog) twaalf lidstaten van de Europese Gemeenschap het verdrag ondertekenden voor de oprichting van de Europese Unie en voor de komst van de euro als gemeenschappelijke munt. Plaats van handelen: Maastricht. Kijk eens naar de bestrating van het plein: daar waar de diagonale lijnen elkaar kruisen, vind je bronzen plaquettes met afwisselend het €-teken en het jaartal 1992 – opdat we nooit zullen vergeten dat de euro toch echt in Maastricht geboren is.
Stars of Europe
Vervolg je de Avenue Ceramique dan stuit je ter hoogte van het Bonnefantenmuseum op het aluminium beeld Stars of Europe: 35 sterren op palen. Gemaakt door de Italiaanse kunstenares Maura Biava. Schattig, die Mestreechter steerkes, die dansen in de wind, zou je denken, maar de sterren hebben een diepere laag, ze staan symbool voor de landen in de EU en voor de landen die nog zouden toetreden. Italiaanse edelkitsch wordt het kunstwerk door sommigen genoemd. Het is op 7 februari 2002 onthuld, precies op de tiende verjaardag van het Verdrag van Maastricht. Op de palen zijn teksten van internationale beroemdheden aangebracht. Die van Victor Hugo gaat als volgt: 'A day will come when you, France, you, Russia, you, Italy, you, Germany, when all of you, all the nations of the continent, will inwardly be founded in a superior state of unity, yet without losing your particular qualities and your praiseworthy individual characteristic.' Hugo stierf in 1885. Had hij een vooruitziende blik? Of slechts een hoopvolle visie?
Provinciehuis
Iets verderop de contouren van het Gouvernementsgebouw, zo heet het Limburgse Provinciehuis. Een flinke verzameling lessenaarsdaken. Veel baksteen. Het was daar in de Statenzaal, dat in 1992 het bewuste verdrag getekend werd. Onze toenmalige minister-president Wim Kok was erbij en nog zoveel andere ministers van Buitenlandse Zaken en van Financiën. Vanuit die Statenzaal hebben ze allemaal een blik op de Maastrichtse Maas kunnen werpen, by the way: heeft iemand hen toen erop gewezen dat dáár, aan de overkant van de Maas, het huis van ons grootste exportproduct staat, orkestleider en violist André Rieu? Hebben de Europese leiders toen de beroemde chocolade Mestreechter steerkes geproefd bij de koffie? Zich verbaasd over de grandeur van de Statenzaal? Jammer, het Gouvernement is voor individuele bezoekers alleen te bezichtigen op de zondag van Open Monumentendag. Dan kan iedereen uitgebreid het lijnenspel met Arabische en Islamitische motieven in de Statenzaal met eigen ogen aanschouwen.
Even de grens over
Langs de Maas gaat het terug naar Plein 1992. Voor wie van enig speurwerk houdt, kan op het plein nog even zoeken naar die ene vloerplaquette met de handtekening van Wim Kok. Terug bij het station en ín voor nog meer stukjes Europa? Die zijn altijd dichtbij. Naar Duitsland? Neem dan bijvoorbeeld buslijn 350 naar Aken, over vijftig minuten ben je in hartje stad, vier keer per uur. Liever naar België? Naar Luik doet de trein er dertig minuten over en vanaf Luik trein je zo door naar Brussel. Of toch eerst nog even langs bij het Drielandenpunt in Vaals, daar ben je in 35 autominuten.
Maastricht: meet Europe. Best een realistisch statement!